August de Loor: i-criterium voor coffeeshops Amsterdam is spelen met vuur

Drugsexpert August de Loor waarschuwt in een open brief aan het Parool voor handhaving van het i-criterium, het weren van toeristen uit de coffeeshops, in Amsterdam.

Het I-criterium, het Paard van Troje en niet alleen voor de Amsterdamse binnenstad

Deze week beraadt het Amsterdamse stadhuis zich over de invoering van het I-criterium als wapen in de strijd tegen het zogenaamde laagwaardig drugstoerisme. Hierbij een poging om die invoering te voorkomen middels een Open brief voor dagblad het Parool.
  • “Nee toch, daar zijn die blowtoeristen weer, die als een plaag sprinkhanen louter voor de coffeeshops komen en bergen vuil en pislucht achterlaten.”
  • “Burgemeester, weg met die drugstoeristen, want zij zien Amsterdam alleen maar als drugsparadijs en verkwanselen het Amsterdams Werelderfgoed!”
  • “Als we nou alleen maar Nederlandse staatsburgers in coffeeshops toelaten zijn we gelijk ook van dat foute laagwaardig deel van het massatoerisme af!”
Deze en andere citaten beschrijven een beeld hoe er over bezoekers van coffeeshops gedacht wordt. Dit zijn niet alleen bewoners maar ook historici, wetenschappers, politici, bestuurders, journalisten en andere sleutelfiguren in Amsterdam die zich op deze wijze uitlaten en alom de roep doen toenemen dat Amsterdam in navolging van een aantal steden in het zuiden van het land het i-criterium moet invoeren.
Paard van Troje
De vragen die hierbij gesteld dienen te worden zijn of het klopt dat coffeeshops laagwaardig toerisme aantrekken, of het I-criterium dit tegen houdt en of niet alleen Amsterdam maar ook de rest van Nederland met dit criterium het Paard van Troje binnen haalt?
Als 71 jarige bewoner van de binnenstad en 51 jaar Amsterdamse straathoekwerker in de wereld van drugs zie ik al decennialang coffeeshops, net als cafés, vol zitten met binnen- en buitenlandse bezoekers tijdens de Gay Pride, Europacup voetbal, popconcerten, Koningsdag, beurzen in de RAI, ADE muziekfestival, met daar bovenop al die tijdelijke buitenlandse werknemers uit de overslagbedrijven, de IT en financiële-sector om over al die buitenlandse studenten maar te zwijgen.
.
August de Loor, 2019 (Foto © Gonzo media)
Het stedentoerisme is daar het afgelopen decennium bijgekomen met, door de drukte, een extra aanslag op het publieke domein van de binnenstad (waarbij de overlast door coffeeshops niet te vergelijken is met cafés, het nachtleven-circuit, enz.). Dit alles overziend is de veronderstelling onterecht als zouden coffeeshops laagwaardig toerisme aantrekken (met de vraag of al diegenen die dat beweren ooit wel eens een coffeeshop bezocht hebben). Ondanks de opkomst van het stedentoerisme is de stroom aan bezoekers van coffeeshops nog steeds op te delen tussen wel, kort tot niet officieel in Nederland geregistreerde bezoekers. Met opgeteld de vele relationele dwarsverbanden tussen de bezoekers staat dit haaks op de veronderstelling onder de voorstanders van het I-criterium als zou er in coffeeshops sprake zijn van een strikte scheiding tussen geregistreerde en niet geregistreerde bezoekers.

Bizarre situatie
Het moge duidelijk zijn dat elke maatregel ingevoerd op een verkeerde veronderstelling niet werkt. Bij het I-criterium gaat dit zeker op, beginnend bij de voordeur van verhitte discussies wie nou wel en wie nou niet binnen mag, van de BIZARRE situatie dat toeristen in een gastvrije stad logeren met vele publieke gelegenheden, maar waar voor hen EEN publieke ruimte, de coffeeshop verboden terrein is, maar lijdzaam moeten toezien dat dezelfde coffeeshop gezellig vol is met kennelijk mensen die er wel in mogen!

En wat betreft al die coffeeshops die zich nog louter toeleggen op de verkoop met dus in de praktijk een balie vlak achter de voordeur met snel-geholpen- willen-worden-in-en-uit-lopende-klanten! Hoe kan binnen een dergelijke setting überhaupt de controle efficiënt plaatsvinden, terwijl het personeel ondertussen lijdzaam moet toezien als de minuut eerder geholpen klant zijn cannabis met 5 euro extra afgeeft aan de buiten wachtende toerist? Hoe moet de eigenaar van de coffeeshop dit uitleggen naar de buren en hoe in godsnaam moeten de handhavers hierop reageren als de buren hierover gaan klagen?

Paard van Troje op een oude houtgravure
En wat zal het criterium allemaal teweeg brengen in coffeeshops in de woonwijken? Van verregaande irritaties bij eigenaar en personeel over het invoeren van allerlei controlemaatregelen terwijl er in hun shop nauwelijks toeristen komen. En wat te doen met al die kort/lang tijdelijke bewoners in Amsterdam zonder geldige papieren, die de coffeeshop als stamcafé beschouwen maar dan opeens niet meer binnen mogen (de internationale stad Amsterdam heeft “vele grijze tinten” tussen geregistreerde en niet geregistreerde bewoners)?
50 jaar zwalkend softdrugsbeleid
Hoeveel psychologen zijn er nodig om de motivatie onder al die handhavers hoog te houden die in de praktijk zullen ervaren hoe onzinnig het criterium te controleren valt, c.q. averechts zal uitpakken! Het i-criterium zal echter nog veel meer teweegbrengen! De geschiedenis leert dat als maatregelen ingevoerd worden op verkeerde veronderstellingen de creativiteit onder de direct betrokkenen hoe die maatregel te omzeilen hoogtij viert. Als uitvloeisel van 50 jaar zwalkend softdrugsbeleid is, binnen de wereld van cannabis, creativiteit en vindingrijkheid tot kunst verheven hoe met dat zwalkend beleid om te gaan.

Hondsbrutale dealers
Ten aanzien van het I-criterium zal een soortement tegenbeweging op gang komen van het aanbieden van valse registratieformulieren, van het voor de buitenlandse vrienden “informeel” leveren van cannabis tot welkompakketjes op de AirBnB kamers aan toe, van apps en 06 lijnen hoe je als toerist in Amsterdam aan cannabis kan komen (wat zich uiteraard niet zal beperken tot cannabis). Maar het zal daartoe niet beperkt blijven! Het I-criterium zal leiden tot straatdealers in het gezichtsveld van de voordeur van coffeeshops tot hondsbrutale dealers die al in de hotellobby’s tot buiten de Ring hun diensten aanbieden. Door het criterium zal het blowen zich verplaatsen naar de hotelkamers, naar cafés, in parken, enz. met meer overlast voor de stad en dat het gebruik meer in zicht komt voor jongeren onder de 18 jaar (dus het jeugdcannabispreventiebeleid ondermijnt).

Ook de rest van Nederland?
De consequentie van het invoeren van het I-criterium voor het weren van de zogenaamde laagwaardige toeristen in de Amsterdamse binnenstad zal betekenen dat ook alle coffeeshops buiten het centrum er aan moeten geloven met, als angst voor het waterbedeffect onder lokale overheden, ook de rest van Nederland zal volgen. Dit betekent dat waar de nadelen van het I-criterium in menig stad in het zuiden van het land al jaren wordt “verdoezeld” door de buursteden die er vanaf zagen (of op terug kwamen) dan niet meer opgaat.

Het idee van de voorstanders van het i-criterium, tot zelfs hoogleraar Pieter Tops aan toe, als zou het criterium succesvol uitgepakt hebben in steden zoals Maastricht is een gotspe! Maar nog belangrijker is dat de bezoekerspatronen naar de coffeeshops in Maastricht en andere grenssteden op velerlei manieren niet te vergelijken zijn met die naar de Amsterdamse coffeeshops. Kortom, de grenssteden hebben zo hun eigen argumenten tegen het criterium, Amsterdam de zijne!

Met een 100% landelijke invoering van het i-criterium komen alle nadelen aan de oppervlakte met daar bovenop dat een circuit daarvan profiteert; het illegale verkoopcircuit buiten de coffeeshops, een circuit wat zich niet beperkt tot cannabis maar allerlei soorten soft- en harddrugs verkoopt (tot steeds vaker de verkoop van anabolen, illegale Viagra tot onduidelijke designerdrugs aan toe) en dat alles zonder enige restrictie in leeftijd, kwaliteitsborging, productinformatie en voorlichting.

Kortom, met het I-criterium haalt Amsterdam niet alleen het Paard van Troje in huis maar ook in steden die daar niet om gevraagd hebben!

Spelen met vuur
Amsterdam, bezint voor je begint!! Met nu voor de komende jaren door de Corona een zeer onzekere toekomst van Amsterdam is het helemaal “spelen met vuur” als het stadhuis allerlei maatregelen neemt die niet meer terug te draaien zijn. En daarmee kom ik op een van mijn meest bezorgde analyse als het I-criterium ingevoerd wordt.

Het is door diezelfde Corona dat we aan de vooravond staan van een enorme nieuwe golf aan werkelozen. Met de armoefuik in het verschiet is het voorspelbaar van dat een desperaat deel van hen zowel hun privé deal adressen aanboren als hun contacten in het Amsterdamse uitgaanscircuit voor het door-dealen naar al diegenen die niet de coffeeshops in mogen. Dit zal ongetwijfeld tot spanningen leiden met het huidige “gestaalde” kaders aan straatdealers, spanningen die grotendeels op straat in zowel het centrum als in de periferie van de stad uitgevochten zal worden.

En dat is het laatste waar Amsterdam op zit te wachten!

August de Loor

 

(dit is een licht geredigeerde versie van een artikel op de website van August de Loor)

Comment (1)

  • Jos Nijsten 19/08/2020 at 12:55 pm Reply

    Het politieke denken gaat niet verder dan repressie. In België wordt veel nagedacht over de uitbreiding van het boetesysteem – inbreuken op de coronaregels – maar corona zelf krijgt weinig aandacht. Alles wat we hier horen zijn de tegenstrijdige berichten van de virologen die elkaar voor de camera wegdrukken.

Leave Your Comment

Your email address will not be published.*