Op de drempel van 2020 dropt ’s lands bekendste wietkweker Doede de Jong een nieuwe aanklacht tegen het cannabisverbod: ‘Drugsbestrijding is een farce’.

Drugsbestrijding is een farce

Drugsgebruik is al zo oud als de mensheid en zal er altijd zijn.
Het zijn overigens niet de drugs die worden bestreden maar de consument.

Drugsbestrijding zou alleen dan legitiem kunnen zijn, als het wetenschappelijk aantoonbaar grote schade aan de samenleving toebrengt.
Bij wiet consumptie is hier totaal geen sprake van, integendeel.

Het enige probleem met wiet is de respectloze, disproportionele bestrijding. Opheffing van het verbod zal een verbetering van de wereld betekenen.

Het wietverbod is gebaseerd op een vooroordeel dat berust op morele waarden en niet op wetenschappelijk onderzoek, wat betekent dat de staat zich niet neutraal opstelt. Het verbod is onconstitutioneel omdat het een willekeurige want moralistische beperking van het constitutionele recht op zelfbepaling inhoudt.

Het is dus niet legitiem als de Staat, met name de christelijke partijen onder aanvoering van Rutte, inbreuk maakt op je individuele vrijheid op grond van een moralistische visie op menselijke deugdzaamheid.

Schrijnend is het ook dat bestrijding haaks staat op het VVD beginsel programma en dat daar binnen hun gelederen niet meer ophef over ontstaat. Wat stelt hun zogenaamde liberalisme nog voor als je het recht op zelfbeschikking weigert te respecteren?

Door de repressie stimuleert het Openbaar Ministerie de criminaliteit en is het OM onderdeel geworden van het criminele circuit. Criminaliteit is namelijk een gevolg van het verbod en niet andersom.

Het OM hoort te handelen in het belang van de samenleving. Wat zij niet doen, integendeel. Het categorisch weigeren zich oplossingsgericht op te stellen leidt tot allerlei excessen, die een wissel op samenleving trekken.

En wat een gigantische financiële verspilling!

Citaat van onderzoekjournalist Bart de Koning in het Tijdschrift van de Politie (2016): “We kunnen rustig stellen dat minstens de helft, van alle uitgaven aan veiligheid en justitie (politie, OM, rechtspraak, gevangenissen) direct of indirect wordt besteed aan drugsbestrijding.” Dit wordt in het artikel door de politie onderkend.

De totale begroting van het ministerie van V en J bedroeg in 2015 11,437 miljard euro. Dan hebben we het dus over ongeveer 5 miljard euro wat aan drugsbestrijding wordt uitgegeven.

Wat is het gevolg? Niemand is er een gram minder om gaan gebruiken. Op het aanbod en de prijzen hebben de inbeslagnames geen effect: er zijn meer drugs beschikbaar dan ooit tevoren en de prijzen van drugs dalen al decennia of zijn stabiel.

Wat door de media zwaar wordt onderbelicht is dat xtc op de lijst van drugs van het RIVM qua schadelijkheid, ‘onderaan’ staat. Alcohol staat op de derde plaats.

Ondanks alle kennis doorgaan met dit fatalistische beleid is een vorm van cognitieve dissonantie.

Een hele dure symboolpolitiek.

Belangrijk in deze is een uitspraak van strafrechter Frank Wieland (rechter bij het Holleeder proces) in de Volkskrant bijlage van 21 december:

‘Duw rechters met je gekke gedoogbeleid niet steeds in de spagaat van ja het mag, maar het mag ook niet. Hou op zeg!’
Sinds hij zelf in zijn studententijd experimenteerde met een jointje en ‘op een lp van Kid Creole and the Coconuts ineens dingen hoorde die ik daarvoor nog nooit had gehoord’ begrijpt Wieland de aversie tegen cannabis niet zo. ‘Als de VVD zegt: we vinden het troep – kom op , het is een godsgeschenk. Als je weet wat cannabis kan doen voor mensen… Doe niet zo benepen.’, aldus Frank Wieland.

Doede J. de Jong
Biologische wietkweker, Appelscha