Bijna drie minuten lang spraken Peter R. de Vries en Peter Plasman de waarheid over de drugsoorlog en legalisering bij het tv-programma Jinek gisteravond. Plasman: “Het enige wat echt een doorbraak zou zijn is legaliseren en dan de problemen die daardoor ontstaan -want die zijn er natuurlijk ook- gaan tackelen. Een andere weg is er gewoon niet.”

Jinek, 18 september 2019 (klik hier voor volledige uitzending):

Peter R. de Vries: “Veel mensen roepen inderdaad van die drugs aanpakken, harder straffen et cetera. Ik hoor eerlijk gezegd tot een andere categorie. Ik ben van mening dat we de War on Drugs al lang verloren hebben. Daar zijn miljarden en miljarden in gestoken en dan heb ik het nog maar niet over de Verenigde Staten, waar die oorlog nog veel heftiger is gevoerd, die is gewoon verloren. Ik denk dat we op een andere manier naar dit probleem moeten kijken. En daar hoort legalisering en beheersing van drugs bij. En zolang we dat negeren, ja, blijft het gewoon zo, want het is een kwestie van vraag. Die criminelen smokkelen niet uit idealistische overwegingen, van ‘wij vinden dat we per se drugs moeten smokkelen’, nee. Als we morgen appelmoes verbieden, gaan ze daarin smokkelen.”

Eva Jinek: “Ben je het eens met Peter?”

Strafrechtadvocaat Peter Plasman (Foto: Twitter)

Peter Plasman: “Ik ben het er absoluut mee eens, ik zeg het ook al heel lang en ik ben niet de enige. De mensen die er professioneel mee bezig zijn, die weten dit gewoon allemaal. Veertig procent van de rechters zeggen: geef alle drugs vrij, tachtig procent zegt: geef de softdrugs vrij. Het is dweilen met de kraan open en het probleem wordt groter en groter. En we moeten er toch langzaam achter komen dat in ieder geval wat we nu doen, repressief, mensen een gevangenisstraf beloven waar ook niks van terecht komt. De politie is helemaal niet meer geïnteresseerd in de opsporing van drugs, omdat zij ook weten: het is dweilen met de kraan open. Het enige wat echt een doorbraak zou zijn is legaliseren en dan de problemen die daardoor ontstaan, want die zijn er natuurlijk ook, die moet je dan gaan tackelen. Een andere weg is er gewoon niet.”

De Vries: “Als we het nou hebben over dappere politici, hè, dan wil ik toch wel memoreren, ik vertel dit verhaal ook als ik met politici spreek, dan houd ik ze dat ook voor. En het bijzondere is dan dat ze bijna altijd tegen me zeggen: ja, Peter, je hebt gelijk. En dan zeg ik: waarom roep je dat dan niet? Weet je wat ze dan zeggen? Ja, dat trekt mijn achterban niet. Dat zijn láffe politici.”

Plasman: “Wat wel een aardige illustratie is, is wat de officieren van justitie in de rechtszaal altijd roepen. Ze riepen altijd, tot voor twee, drie jaar geleden: ja, drugs, dat weten we allemaal, dat is heel slecht voor de volksgezondheid en er gaan mensen onderdoor, die worden ziek en dat was de reden om te vervolgen. Dat is helemaal weg. En nu roepen officieren: drugs, dat zorgt voor ondermijning, dat maakt het hele systeem kapot, dat tast de rechtsstaat aan. Dus het is ook helemaal verschoven. Het is een volksgezondheidsprobleem, dat was het. Maar het probleem wat daardoor gecreëerd is, is een monster wat veel groter is dan het volksgezondheidsprobleem. En dát is nu het probleem geworden.”

De Vries: “Al die miljarden die je nu aan de vervolging, berechting gevangenissen et cetera besteedt, als je die eens zou besteden aan goede voorlichting. Waarom zie ik nooit een spotje op Postbus 51 waarin de gevaren van drugs worden belicht? Allerlei andere dingen wel, maar dit zie ik nooit.”