Drugsdeskundige August de Loor reageert op een artikel over voormalig waarnemend burgemeester van Amsterdam Jozias van Aartsen (VVD), in het Parool van 31 augustus: ‘De stad waar alles kan, maar moeten we dat willen?‘
Amsterdamse vrijheids DNA
Parool, afgelopen zaterdag: ‘De stad waar alles kan, maar moeten we dat willen?‘ Als ik de logica van ex interim burgemeester van Aartsen, een historicus, een directeur en een voorzitter Jeugdzorg goed begrijp, ligt de oorzaak van de drugsproblemen in Amsterdam in de aard van onze stad van diepgewortelde tolerantie, van verregaande vrijzinnigheid met als schaduwkant een doorgeslagen taboeloos Vrijheid-Blijheid ideaal met, in de woorden van de ex burgemeester dat als hij dit ter sprake wilde brengen hij het gevaar liep als betuttelaar weggezet te worden.
Dit alles roept de vraag op: als het vrijheids DNA van Amsterdam de schuld is van de dood van een 17-jarige jongen in de wijk Wittenburg, de hele Zuidas aan de coke is, dat voor een coffeeshop de lange rij aan wachtenden de sfeer op straat verzieken, dat Amsterdam in de jaren ‘80 geteisterd werd door heroïnejunks, wat is dan het DNA van bijvoorbeeld London, Lille, New York, Moskou, Rome, Athene?
In Lille lopen straatdealers rond waar de 1000 criminele veelplegers in Amsterdam “lieverdjes” bij zijn. In London woedt al jaren een drugs-gang-gerelateerde oorlog met jaarlijks tientallen verdwaalde kogels als die de jongen uit Wittenburg trof. Athene gaat gebukt onder een chrystal meth epidemie onder de 40% werkloze jongeren. In Moskou zitten de klinieken vol met HIV- besmette junks. New York gaat gebukt onder een nieuwe heroïne-epidemie.
War On Drugs DNA
Als ik me dan beperk tot de simplistische gedachtegang van bovengenoemde personen kom ik uit op zoiets als een War On Drugs DNA toedichting van deze steden. En laat nou het land bij uitstek van dat War On Drugs DNA, de USA, overgaan tot het legaliseren van cannabis.
De eerste coffeeshops openen daar hun deuren terwijl in Amsterdam op basis van een volstrekt onzinnige veronderstelling gepleit wordt voor het sluiten van coffeeshops. Waarbij ik haast vergeet te melden dat die lange rij aan overlast gevende wachtenden voor de deur van die coffeeshop grotendeels het gevolg is van dat de afgelopen jaren Amsterdam in de strijd tegen overlast relatief veel coffeeshops heeft gesloten.
En die coffeeshops werden ook gesloten ter preventie van scholieren tegen de aanlokkelijkheden van cannabis terwijl tussen huis en school zowat elk Delfts Blauw toeristenwinkeltje en de halve Kalverstraat cannabisgerelateerde prullaria in de etalage heeft liggen. En ook dat heeft niets van doen met de Amsterdamse vrijheids DNA, aangezien dergelijke cannabisprullaria in zowat elke winkelstraat in Europa te zien zijn.
August de Loor, 70 jaar bewoner van de Amsterdamse binnenstad, wereldburger en 50 jaar Amsterdamse straathoekwerker voor druggebruikers. Dit stuk verscheen eerder op de website van August de Loor.