In reactie op de brandbrief over te hoge werkdruk van de voorzitter van de Hoge Raad klom biologisch wietkweker en VOC-er Doede de Jong in de pen. “Wat let de overheid om bonafide kwekers fatsoenlijk te behandelen en het lint van hypocrisie en intolerantie door te knippen om de achterdeur te openen?”
Op maandag 4 februari liet de heer Geert Corstens, president van de Hoge Raad, via de media weten dat hij 800 protesterende rechters steunt in hun actie tegen een te hoge werkdruk. Positief dat hij het ondermijnen van de gerechtelijke macht een halt toe roept want het polariseren van de samenleving is in niemands belang.
Zijn heilige motto is dat een rechter de plicht heeft om zo nu en dan te mishagen, ook al gaat dat in tegen de mening van een belangrijk deel van de samenleving. Rechtvaardigheid moet het doel zijn!
Hier ligt dus een uitgelezen kans voor hem om zijn heilige motto in praktijk te brengen.
Een moment om te mishagen; de belachelijke cannabisrepressie naar de prullenmand verwijzen, om zodoende de werkdruk te verlichten en tegelijkertijd een einde te maken aan een hypocriete, contraproductieve en illusoire rechtspraak.
Wel wiet verkopen, belasting innen en tegelijkertijd de kweek op draconische wijze bestrijden is het uitlokken van criminele activiteiten en begint groteske proporties aan te nemen.
Het is niet alleen moreel verwerpelijk, maar kost de gemeenschap ook nog eens klappen met geld (ruim twee miljard euro) en genereert ontzettend veel slachtoffers, die op grove wijze worden vervolgd. Medelanders worden uit hun huis gegooid, krijgen geen werk meer, kortom: worden kapot gemaakt. Straffen staan in geen enkele verhouding tot het delict en werken als een boemerang op de samenleving.
Wat is de winst?
De houding van justitie is onwaarachtig en weerzinwekkend. Zo ga je niet met elkaar om!
Want laat u niets wijsmaken: de meeste mensen die cannabis kweken doen dat om er wat bij te verdienen en zijn helemaal geen criminelen. Om te stellen dat dit wel zo is, is je reinste stemmingmakerij en is onderdeel van het op dubieuze morele gronden gebaseerde criminaliseringsproces van het O.M. en de politie.
Alle drugsproblematiek tezamen is een marginaal verschijnsel ten opzichte van de alcoholproblematiek en krijgt desondanks onevenredig veel aandacht. Waarom is dit? Het lijkt wel een kwestie van werkgelegenheid en makkelijk scoren. Tezamen met de overheid zijn zij de oorzaak van alle ellende. Een soort perpetuum mobile.
Ook het gescherm met internationale verdragen is een farce. Alsof ze in het buitenland niet weten waar die wiet, die in coffeeshops verkocht wordt, vandaan komt. Het gedogen van de aanvoer is in feite internationaal allang geaccepteerd.
Drugsbeleid moet gebaseerd zijn op wetenschappelijke feiten, mensenrechten en principes uit de gezondheidszorg, niet op valse oorlogsretoriek (Bart de Koning – De veiligheidsmythe).
Dus wat let de overheid om bonafide kwekers fatsoenlijk te behandelen en het lint van hypocrisie en intolerantie door te knippen om de achterdeur te openen?
Weg alle gecreëerde ellende en een verlichting van de werkdruk !
Doede J . de Jong
Biologisch wietkweker en VOC medewerker