Cannabis hoort niet in strafwet

door Derrick Bergman

Deze week debatteert de Tweede Kamer over het drugsbeleid. Ik maak mij grote zorgen over de richting waarin dit beleid zich de laatste jaren ontwikkelt.

‘Harm reduction’ – beperking van de schade door drugs – is verruild voor repressie en criminalisering. Het aantal coffeeshops is gehalveerd, de gedoogde bezits- en verkoophoeveelheid ging van 30 naar 5 gram en (thuis)teelt van cannabis wordt keihard vervolgd.

Waar Nederland voor repressie kiest, opteren steeds meer landen (Portugal, Tsjechië, VS) voor decriminalisering. Juist nu zou Nederland zich internationaal hard moeten maken voor regulering van cannabis.

Job Cohen onderstreepte dit onlangs in een brief aan het kabinet: ‘Het internationale politieke getij oogt gunstig voor het Nederlands beleid. President Obama heeft verklaard dat hij het drugsbeleid zal stoelen op zakelijke, niet ideologische basis.’

Dat is precies waar het drugsdebat om draait: de keuze tussen een rationele, pragmatische benadering en een ideologische aanpak, zonder oog voor doelmatigheid.

Het repressieve beleid van de afgelopen jaren creëert meer problemen dan oplossingen. Zo maakte de jacht op kleine thuiskwekers de weg vrij voor de ‘grote jongens’ die de teelt nu beheersen. Het ‘afstandscriterium’ voor coffeeshops bij scholen wordt ook door de Commissie Van de Donk als nutteloos beoordeeld. Minderjarigen komen immers nu al geen enkele coffeeshop in. Ook een pasjessysteem om toeristen te weren is het paard achter de wagen spannen: geweigerde toeristen zijn een gedroomde doelgroep voor drugsrunners en andere illegale dealers, met alle overlast van dien.

Op de Tweede Kamer rust de verantwoordelijkheid mee te beslissen over de kant die we met cannabis opgaan. Verdere decriminalisering en daarmee kwaliteitscontrole, transparante bedrijfsvoering en belastingafdracht? Of meer repressie en dus meer productvervuiling, geweld en criminaliteit en besteding van honderden miljoenen belastinggeld? Nu al klaagt de politie dat cannabis haar grootste zorg is. Het is een schande dat zoveel capaciteit wordt besteed aan de ‘bestrijding’ van dit relatief onschuldige roesmiddel, terwijl er te weinig capaciteit is voor de aanpak van ernstiger criminaliteit, zoals gewelddadige inbraken, overvallen, mensenhandel etc.

Over de gezondheidsschade van cannabis rapporteerde het RIVM vorig jaar uitgebreid. In zijn ranking van drugs – van meest naar minst schadelijk – eindigde alcohol op de derde plaats, tabak op vier en cannabis op elf. Bestaande problemen rond cannabis zijn alleen door verdere decriminalisering adequaat aan te pakken: evenmin als alcohol of tabak hoort cannabis in de strafwet thuis.

De vraag die Kamerleden voor zichzelf moeten beantwoorden is deze: laten we cannabis aan criminelen over of gaan we eindelijk fatsoenlijk reguleren, net als bij tabak en alcohol, middelen met aanzienlijk grotere gezondheidsrisico’s?

De auteur is Eindhovenaar, publicist en actief voor de Vereniging voor Opheffing van het Cannabisverbod.

(gepubliceerd in het Eindhovens Dagblad, 3 februari 2010)

Terug naar VOC in de pers

    Leave Your Comment

    Your email address will not be published.*