Een plan dat al jaren rond zoemt lijkt nu echt uitgevoerd te gaan worden: een landelijke coffeeshopstaking op 9 juni, de dag van de Tweede Kamerverkiezingen.

De Haarlemse coffeeshophouder Nol van Schaik bracht het balletje aan het rollen via de VOC-mailinglist: “Als wij als coffeeshopondernemers alle shops eens zouden dichtgooien onder het motto: Als je nu niet kiest is er een kans dat je je coffeeshop verliest! Dan kunnen onze bezoekers meteen ervaren hoe het is om voor een gesloten deur van zijn/haar coffeeshop te komen. Nu zou een poster verwijzen naar het dichtsbijzijnde stembureau, dat kan in de toekomst ook een bevel van permanente sluiting zijn…” Van Schaik’s oproep leidde tot instemmende reacties, zowel van ondernemers als van de Vereniging Voor Cannabis Consumenten en ENCOD. Ook de VOC ondersteunt de actie van harte.

Grote vraag is hoeveel shops bereid zijn om zich bij de staking aan te sluiten. Al in zijn eerste oproep constateerde van Schaik dat ‘solidariteit een zeldzaam verschijnsel is’ in de coffeeshopbranche. Willem Panders van het Platform Cannabis Nederland: “PCN heeft de afgelopen jaren al verschillende pogingen ondernomen een dergelijk initiatief te realiseren. Zonder resultaat. Van de 700 shops zijn er grofweg 200 aangesloten bij een branchevereniging. Die zouden wellicht gezamelijk enige uren kunnen sluiten. De ervaring leert echter dat ook onder deze 200 actieve shops geen eenheid bestaat waar het een staking betreft. Laat staan onder de 500 resterende verkooppunten.”

Ook uit Maastricht en Amsterdam kwamen kritische geluiden. Marc Josemans, voorzitter van de Vereniging Officiële Coffeeshops Maastricht: “De VOCM heeft dit onderwerp reeds meerdere malen op de agenda gehad en wij zijn van mening dat we alleen dan de drugsrunners en scooterdealers omzet gaan toebedelen indien daar een zeer strikte noodzaak voor zou bestaan. Die zien wij niet in dit voorstel. De coffeeshopbonden proberen hun leden volop in de “stemming” te krijgen voor de verkiezingen, en dat is precies wat ze ook moeten doen. Ik zie landelijk veel goede initiatieven, mooie acties etc. Van een ondernemer vragen of hij van omzet wil afzien t.b.v. verkiezingen zal nooit en te nimmer lukken. Misschien gaat de opkomst nog wel meevallen, maar ik sluit me bij een eerdere mening aan: blowers zijn vreemd genoeg, want vaak idealistisch ingesteld, geen actieve stemmers. Het zij zo.”

Mark Jacobsen van de Amsterdamse Bond van Cannabis Detaillisten: “Hoe spijtig het ook is, het sluiten van alle shops is echt niet realistisch. Dit is echt geen cynisme, dit gaat gewoon niet gebeuren: ik spreek uit ervaring. In de coffeeshopbranche is dit in de afgelopen vijftien jaar al verschillende malen geopperd en zonder resultaat. Er zullen altijd ondernemers tussen zitten die denken: jullie allemaal dicht? dan ga ik lekker open. Helaas is idealisme bij de ondernemer steeds moeilijker te vinden, hoe jammer dat ook is. En de actie is pas geslaagd als minimaal tachtig procent mee doet. Een feitje: van de 220 shops in Amsterdam zijn er maar 80 verenigd en dat terwijl de BCD toch echt goed bezig is geweest en vele shops open heeft gehouden, ook van niet-leden.”

Einde verhaal dus? Die conclusie lijkt voorbarig. Via de VOC-mailinglist is inmiddels een groep vrijwilligers bij elkaar gekomen, die het draagvlak voor de staking gaat vergroten en actief coffeeshophouders zal benaderen om mee te doen. Eerste wapenfeit: de website www.coffeeshopstaking.nl die vanochtend online is gegaan. Van Schaik is strijdbaar: “De lobby kan beginnen, bij de collega’s dan, daarna de politieke lobby.” Argumenten zijn er ruim voldoende, blijkt uit de onderstaande dertien doelstellingen die Van Schaik afgelopen weekend formuleerde:

Doelstelling Algemene Coffeeshopstaking:

Wat willen wij, als cannabisondernemers bereiken met een coffeeshopstaking op 9 juni 2010, de dag van de parlementsverkiezingen?

Doel 1:
Door middel van het sluiten van onze coffeeshops aantonen hoe Nederland er uit zou kunnen zien zonder coffeeshops, een spookbeeld voor ons en onze medewerkers, toeleveranciers en klanten, maar de openlijke wens van veel politieke leiders. Nu, we geven deze anti-cannabistische politici voor een keer hun zin, alle coffeeshops van Nederland gaan dicht. Hoe zouden de straten van Nederland er dan uit zien?

Doel 2:
Door deze sluiting maken wij onze bezoekers er op attent dat wij graag zouden willen dat zij gaan stemmen, en het liefst voor een partij die de coffeeshop als een normaal maatschappelijk verschijnsel ziet. Volgens recente Europese cijfers zijn er in Nederland 864.000 blowers, met z’n allen zijn wij, als we zouden gaan stemmen, goed voor 15 Kamerzetels! (864.000 : 57.361 = 15.07) Die zou elke politieke partij graag in beslag willen nemen, terwijl al deze stemmen en zetels verloren zouden kunnen gaan omdat blowers niet zouden gaan stemmen!

Doel 3:
Door deze staking krijgen we aandacht in de media, en niet alleen nationaal. Als we daar goed mee omgaan komen coffeeshops eens op een andere manier in de pers, het is aan ons om er voor te zorgen dat de beeldvorming deze keer positief is. Er zal genoeg pers op af komen om eens goed uit te leggen waarom wij tot deze actie zijn overgegaan, zodat wij ook eens onze mening kunnen geven over de minderwaardige manier waarop met ons en onze bedrijven wordt omgesprongen. Het is ook de gelegenheid om de wereld een kijkje in onze bedrijven te geven, om daarmee aan te geven dat we transparanter zijn dan de bankwereld, bijvoorbeeld. Positieve bekendheid dus.

Doel 4:
Deze actie kan er misschien voor zorgen dat wij als ondernemers eindelijk eens de koppen bij elkaar steken, als er de komende jaren nog 700 coffeeshops gesloten worden is de Nederlandse coffeeshophouder over enkele jaren een uitgestorven ras…. Laten we het samen gaan en blijven doen. Ik heb namelijk geen concurrenten, alleen collega’s. Solidariteit voor een realistisch coffeeshopbeleid.

Doel 5:
Wij willen hiermee de hele wereld laten zien dat het Nederlands coffeeshop experiment een succes is, in tegenstelling tot de beweringen van een deel van onze bloedeigen volksvertegenwoordigers. Wij zijn ondanks alle kritiek in eigen land het voorbeeld voor vele andere landen een model, nu ook voor Amerika en met name Californie. Daar opereren meer cannabis clubs dan er coffeeshops zijn in Nederland, naar Nederlands model! Zie hier een artikel over dit verschijnsel in Vrij Nederland. In Argentinië is cannabis volledig gelegaliseerd, in Spanje opent de ene cannabisclub na de andere, met eigen kweek voor de leden, volledig legaal! Het is nu tijd om ons model omhoog te houden, en de schouderklopjes in ontvangst te nemen, in plaats van te moeten knokken voor ons bestaan.

Doel 6:
Aangezien de bankiers alle pensioenpotten al hebben verkwanseld is het meer dan ooit nodig om ons inkomen veilig te stellen, en dat kan alleen als we open blijven. Laten we er dus voor gaan zorgen dat we na de volgende kabinetsperiode, hoe lang die ook moge duren, nog steeds open zijn, ik ben te oud om vakken te vullen in de supermarkt tot mijn 67ste . Levensbehoud dus.

Doel 7:
Wij willen een einde maken aan het gedoogbeleid, net als de CDA/CU combi, en dan niet alle coffeeshops sluiten, maar de bestaande coffeeshops een legale manier van aanvoer toestaan, op basis van de verkochte kilo’s per coffeeshop, die haarfijn geregistreerd zijn bij de Belastingsdienst. Daarna het aantal coffeeshops uitbreiden, zodat in heel Nederland wiet aangeschaft kan worden bij een vaste, veilige leverancier, zonder daarbij met andere drugs in aanraking te komen.

Doel 8:
Wij streven met deze actie naar erkenning voor ons werk van de afgelopen decennia, de Nederlands coffeeshopondernemers hebben de met het gedoogbeleid beoogde ‘scheiding van de markten’ bewerkstelligd, niet de Nederlandse regeringen van de afgelopen 35 jaar. Integendeel, de Nederlands overheid heeft vanaf 1996 deze scheiding van de markten steeds meer in gevaar gebracht door sinds dat jaar het aantal coffeeshops in Nederland te reduceren van zo’n 1450 tot de 700 die er vandaag nog gedoogd opereren. CDA Kamerlid Joldersma roept zelfs waar ze maar kan dat de coffeeshops gesloten moeten worden en dat cannabis net als coke op straat verkrijgbaar zou moeten zijn!

Doel 9:
Door middel van het reguleren van de aanvoer naar coffeeshops via de virtuele achterdeur, het liefst door aan coffeeshops verbonden kwekers met een vergunningsstelsel, zou de kwaliteit van de aangeboden Nederwiet omhoog gaan en beter te controleren zijn op onregelmatigheden. Door het kweken van cannabis voor gedoogde coffeeshops uit de strafwet te halen kan de prijs van de cannabis omlaag, er is immers geen risico meer voor de belastingplichtige kwekers. Dat betekent dat de coffeeshopbezoeker minder voor zijn cannabis gaat betalen, en een hogere kwaliteit mag verwachten. Met andere woorden, een schone plant voor de tevreden klant.

Doel 10:
Het bespreekbaar maken van de verruiming van de maximum handelsvoorraad (500 gram) voor gedoogde coffeeshops, de huidige beperking levert voor coffeeshopondernemers en hun medewerkers te veel werk en stress op, en het risico op verlies van de cannabis die onderweg is naar de coffeeshop in de vorm van b.v. bijvullingen, op welke manier dan ook. Stel dat een coffeeshop per dag een kilo cannabis verkoopt, dan ‘mag’ over deze verkoop wel belasting worden afgedragen, maar de coffeeshop mag deze hoeveelheid niet dagelijks voorhanden hebben.

Doel 11:
De huidige en geplande afstandscriteria voor de afstand tussen scholen en coffeeshops dient volledig komen te vervallen, aangezien het nut van deze maatregel niet is aangetoond. Het is eigenlijk een motie van wantrouwen naar de coffeeshopondernemers, die door de AHOJG- criteria al gehouden zijn aan een toelatingsbeleid met een minimum leeftijd van 18 jaar. Daar houden de coffeeshopondernemers zich heel goed aan, want op overtreding van de J-regel van voornoemd beleid volgt direct tijdelijke sluiting! Er zijn zelfs al coffeeshops die een minimum toelatingsleeftijd van 21 jaar hanteren, om zo veel mogelijk risico’s uit te sluiten.

Doel 12:
Het uitsterfbeleid voor coffeeshops, dat wil zeggen dat als er een coffeeshop gesloten wordt, om wat voor reden dan ook, de vergunning permanent wordt ingetrokken om zo het aantal gedoogpunten omlaag te brengen is niet meer van deze tijd. Niet alleen vergroot de sluiting van elke coffeeshop het aandeel van de straathandel, de bezoekers raken hun sociale ontmoetingsplaatsen langzaam maar zeker kwijt. Dat leidt er dan weer toe dat de omliggende coffeeshops het drukker krijgen, want de blower stopt niet met blowen, hij haalt zijn cannabis iets verder weg. Meer drukte om coffeeshops betekent al snel dat er meer overlast wordt geconstateerd, zodat er weer een reden ‘aangemaakt’ kan worden om deze coffeeshop(s) te sluiten. Als er sprake is van gedwongen sluiting, bijvoorbeeld door sloop, herindeling, stadsvernieuwing, brand, etc., zou de coffeeshopondernemer zijn bedrijf op een andere locatie voort moeten kunnen zetten.

Doel 13:
Nederland is in crisis, toch wil de rechtse politiek doorgaan met het sluiten van coffeeshops, en dat is niet te begrijpen en economisch onverantwoord. De 700 nog opererende coffeeshops leveren de Nederlands schatkist jaarlijks 400 miljoen euro’s in belasting op, dat wil zeggen: ruim een half miljoen per stuk, per jaar! Welk ander kleinschalig bedrijf draagt zo’n grote duit bij? De coffeeshops van Nederland moeten door de politiek en kiezer gezien worden als een rendabel economisch onderdeel van onze maatschappij.