Pim Fortuyn over cannabis en coffeeshops

Nu rechtse politici weer over elkaar heen buitelen met ferme uitspraken over coffeeshops en cannabis, kan het geen kwaad de visie van wijlen Pim Fortuyn op dit onderwerp onder de aandacht te brengen.  Inclusief zijn vernietigende oordeel over ‘fatsoensridder’ Hirsch Ballin, de huidige minister van justitie.  Pim_Fortuyn_Legaliseer_Softdrugs_Leids_Dagblad_14_9_1994

‘Geef fiscus deel van winst op softdrugs’ luidt de kop boven het artikel dat Fortuyn op 14 september 1994 in het Leids Dagblad publiceerde.  De ‘goddelijke kale’ signaleert dan al een verharding in het coffeeshopbeleid. ‘Die lijn is ingezet door fatsoenridder Hirsch Ballin die ooit als minister, gelijk een stout jongetje, heel voorzichtig zijn hoofd om de hoek van de deur van een coffeeshop stak om daarna, gossie gossie roepend, de aftocht te blazen.’ Uit het artikel blijkt zonneklaar dat Fortuyn zelf graag van een stickie genoot en dat de coffeeshop geen onbekend terrein voor hem was.

Geef fiscus deel van winst op softdrugs

Iedere Nederlander kent die berichten uit de krant. Grote hasjvangst door Kustwacht in samenwerking met marine op het strand bij Bergen aan Zee. Of grote hennepvangst in klandestiene kwekerij bij tuinder in Westland. De betrokken tuinder wist van niets. Agenten in burger, nijver rukkend aan de goddeloze planten om ze op te stoken in een groot vreugdevuur op het erf van de zondige tuinder.

Iedere grote-stadbewoner kent het beeld. Een coffeeshop is geen plek waar je koffie drinkt, maar waar je geestverruimende middelen aanschaft. De verkoop van die produkten is weliswaar officieel verboden, maar in onnavolgbaar Nederlands toch te verkrijgen. Dat noemen wij in dat prachtige verhullende ambtenarenjargon gedoogbeleid. De burger denkt ondertussen dat het dus is toegestaan om zo af en toe een stickie op te steken en gelukzalig weg te dromen.

LPF verkiezingsposters (foto © Gonzo media)
LPF verkiezingsposters (foto © Gonzo media)

In dit land is het beleid om het gebruik van geestverruimende middelen geen strobreed in de weg te leggen, maar om die produktie en aanvoer van die middelen streng te verbieden. Een deel van de politionele capaciteit wordt voor een dergelijk idioot beleid vrijgehouden en ingezet. De zelf af en toe een stickie rokende overheidsdienaar wordt ingezet voor de achtervolging van transporteurs, producenten en groothandelaren. Dat kost ons een hoop geld, afgezien van het feit dat een belangrijke bron van belastinginkomsten achteloos terzijde wordt geschoven. De rokers en drinkers onder ons weten daarover mee te praten. Zij betalen zich blauw aan accijns om aan hun gerief te komen, de stickie rokende medemens kan het zonder stellen.

Mediapark Hilversum, 7 mei 2002 (foto © Gonzo media)
Mediapark Hilversum, 7 mei 2002 (foto © Gonzo media)

Momenteel valt een verharding waar te nemen op beleidsniveau bij de centrale overheid en bij sommige gemeentelijke overheden. Die lijn is ingezet door fatsoenridder Hirsch Ballin die ooit als minister, gelijk een stout jongetje, heel voorzichtig zijn hoofd om de hoek van de deur van een coffeeshop stak om daarna, gossie gossie roepend, de aftocht te blazen. Op het departement van justitie circuleert nu een rapport waarin staat dat een stickie wel degelijk de gezondheid kan schaden, och heden, en waarin wordt betoogd dat de produktie, het vervoer en de groothandel in hennepprodukten in handen is van het criminele circuit.

Mediapark Hilversum, 7 mei 2002 (foto © Gonzo media)
Mediapark Hilversum, 7 mei 2002 (foto © Gonzo media)

Dat laatste moet een hele ontdekking geweest zijn voor onze nijvere speurders. Eerst al deze activiteiten ten strengste verbieden en bij ontdekking behoorlijk zwaar bestraffen, en dan verbaasd zijn dat zich criminelen over deze activiteiten ontfermen. Daar zijn criminelen nu juist voor. Als het zou mogen, dan zou het ordentelijke Nederlandse zakenleven, dat immer een centje wil verdienen, zich er wel over ontfermen. Deze ontdekking kunnen we dus bijschrijven in het register van tautologieën, die vooral door domme mensen worden gebezigd.

Ondertussen tekent zich wel een verharding af van het beleid dat ertoe moet leiden om het aantal coffeeshops drastisch terug te dringen, en is er bij sommigen zelfs de ambitie om dat aantal op den duur tot nul te reduceren. Je vraagt je af in welke werkelijkheid deze beambten leven. Denkt men nu werkelijk dat onze jonge mensen en die van de generatie der oudere jongeren zich door Justitie op dit punt de wet laten voorschrijven? Een stickie is maatschappelijk gezien net zo geaccepteerd als het drinken van alcoholhoudende dranken en het opsteken van een overheerlijke sigaret, sigaar of pijp. Alle anti-reclame, die ons duidelijk moet maken dat het leven eindig is, verandert daar weinig aan. De jeugd begint er zelfs weer aardig op los te paffen. Het verbieden van de coffeeshops zal dus de verstrekking van het stickie volledig in de illegaliteit drukken.

The Grass Company, Tilburg (foto © Gonzo media)
The Grass Company, Tilburg (foto © Gonzo media)

Dat heeft zo zijn charme. Ik herinner me nog uit eind van de jaren zestig leuke bijeenkomsten waar men, met gevaar van ontdekking en onderwijl verbroederend, gelijk de oude indianen, het stickie als vredespijp zijn rondgang liet maken. Van die sfeer is nog wel iets blijven hangen. Een sigaret steek je rustig alleen op, een glaasje alcohol behoeft ook niet te worden gedeeld, maar een stickie maakt vrijwel altijd een rondgang, ook langs mensen die je vreemd zijn.
Uitroeien is dus utopisch en daarmee bestrijding absurd.

Beter is om de hele handel in één keer te legaliseren, zodat de godvrezende tuinder in alle vroegte zijn hennepcultuur kan verzorgen, de degelijke groothandelaar de waar kan verhandelen, en onze nationale trots, het vrachtvervoer, de klus van de distributie kan klaren. Achter dit geheel hobbelt dan onze fiscus aan, die op elk punt in het traject even zijn hand ophoudt. Aardig voor minister Zalm van financiën en behulpzaam bij het oplossen van de begrotingsperikelen van het kabinet-Kok. Als tegenprestatie zie ik dan graag een actievere Keuringsdienst van Waren die erop toeziet dat de geleverde produkten van onberispelijke kwaliteit zijn.

PIM FORTUYN
medewerker

(Bron: Leids Dagblad, 14 september 1994) Klik hier voor een PDF van het originele artikel.

Comments (2)

  • proefabonnement Volkskrant 02/07/2010 at 8:09 pm Reply

    Geweldig stukje, zeer goede informatie.

  • Erique 07/03/2012 at 12:52 am Reply

    Dit zei Opstelten vandaag

    De huidige minister van Justitie en Veiligheid vraagt zich nog altijd af wat er veranderd zou zijn als Fortuyn was blijven leven.

    Drie keer raden Ivo

Leave Your Comment

Your email address will not be published.*